Een gezonde Full English
Met of zonder 'hash brown'?
Wie in Engeland goed wil eten, merkte de schrijver William Somerset Maugham ooit op, moet drie keer per dag ontbijten. Sinds de culinaire revolutie die de afgelopen halve eeuw, mede dankzij de internationalisering, op de Britse eilanden heeft plaatsgevonden, is deze geestige opmerking niet langer correct. Wel zijn de eilandbewoners, met hun Full English, nog steeds de koningen van de ontbijttafel, tot verbazing van andere Europeanen.
En er is goed nieuws voor de eilandbewoners: ‘There is such a thing as a healthy Full English,’ kopte een van de ochtendkranten. Het lijkt vetmakend, die gebakken eieren, hash browns, spek, worstjes, champignons, geroosterde boterhammen en witte bonen in te zoete tomatensaus, maar met een paar kleine aanpassingen kan een ‘fry-up’ zoals dit typisch en klassenloze Engelse ontbijt in de volksmond heet, best gezond zijn.
De diëtist Sam Rice heeft enkele praktische suggesties. Zo raadt hij aan om tijdens het ontbijt een glas water of sinaasappelsap te drinken, waardoor het suiker in het ontbijt trager wordt geabsorbeerd. Hoewel een mok bouwvakkersthee met een scheut melk erbij hoort, is zwarte koffie beter, zeker waar het gaat om het voorkomen van hartklachten. Eieren zijn onmisbaar, maar pocheren is gezonder dan bakken.
Dat laatste geldt ook voor de worstjes, de tomaten en de champignons, die in alle gevallen beter kunnen worden gegrild dan gebakken. Brood behoort uiteraard bruin te zijn. Dan komen we bij het lievelingsonderdeel van het ‘cooked breakfast’: de hash brown, driehoekige gefrituurde aardappelen die in een zak kunnen worden gekocht. Veel beter is het zelf in olijfolie bakken van de aardappelen, bij voorkeur met de schil eromheen.
Een fundamentele vraag is of die ‘hash brown’ überhaupt moet worden opgediend. In The Times opende The English Breakfast Society een tijdje geleden de aanval op de hash browns, Het gaat hier immers om een Amerikaanse toevoeging, geboren uit gemakzucht en in de tweede helft van de vorige eeuw geïntroduceerd door McDonald’s. De hash brown is het Amerikaanse neefje van bubble & squeak.
Dat is een soort dikke pannenkoek die voor zeker de helft uit gestampte aardappelen moet bestaan, aangevuld met restjes groenten en vlees. Dit toonbeeld van spaarzaamheid heeft een probleem: het kost tijd om het te bereiden. Jamie Oliver doet er een klein half uur over. De hash browns, daarentegen, zijn voorgebakken en hoeven slechts een paar minuten te worden opgewarmd. Fast food, kortom.
Gefascineerd door dit genootschap heb ik de oprichter en voorzitter ervan benaderd, met de vraag of we een keer samen kunnen ontbijten. Deze Guise Bule de Missenden was enthousiast over het idee, maar hij moet zich telkens verontschuldigen omdat hij ‘op reis’ is in Amerika. Om een of andere reden zijn ‘fellows’ van de ontbijtclub nooit beschikbaar om het culinaire evangelie uit te dragen. Nu eet ik zelf zoveel mogelijk ‘fry-ups’, om mezelf te onderwijzen.
Inmiddels heb ik wel ontdekt dat Guise Bule de Missenden geen excentrieke Engelsman is, zoals ik had verwacht, maar … een Amerikaan
.